Baba wraca do pracy

Uff dwa dni już za mną. Nie jest źle, chociaż ciężko się odnaleźć, wejść w rytm i jakoś tak zaaklimatyzować. Bądź co bądź roczna przerwa zawodowa to nie jest takie hop-siup. 

Szczerze powiem, że myślałam, że będzie gorzej. Nie mam tu na myśli samego powrotu do swoich obowiązków, ale myślę przede wszystkim o takim pierwszym "odcięciu" pępowiny z dzieckiem. Ja do pracy, Synio do niani no i buuuuu! Mama ledwie wytrzymała (w przeciwieństwie do dziecka) swój pierwszy dzień rozłąki. Całe przedpołudnie miałam ściśnięty żołądek. Patrzyłam na zegarek i odliczałam do 15.00 żeby już pójść po dziecko, do tego ciągle rozmyślając, że o tej godzinie Syniowi robiłam kaszkę, a o tej wstawiałam obiadek etc. a kiedy mogłam wreszcie polecieć po dziecko z lekkim strachem, czy nie będzie przypadkiem focha za to "porzucenie" zostałam miło zaskoczona ogromnym uśmiechem na mój widok i natychmiast na rączki trzeba było brać. Serce mięknie.

Drugi dzień już łatwiejszy. Wpadłam trochę w wir pracy. To i owo trzeba było ogarnąć, nieco poprawić, tam siam pogadać, bo każdy ciekawy jak mi idzie z tą rozłąką, a dziecku u niani.

Mam nadzieję, że za tydzień życie nabierze jakiegoś spokojnego rytmu. Chociaż trudno się ogarnąć kiedy męża nie ma w domu. We dwoje zawsze łatwiej, ale służba nie drużba, a ja mam okazję nauczyć się sobie radzić w tej dość trudnej sytuacji. Obym się dobrze spisała.

Na rozluźnienie coś z branży. Z powrotem do pracy na tapetę wróciła ukochana Pani Halinka czyli Guru Urzędników (i nie tylko) :D