Zakupy według Baby

Należę do tego grona ludzi, którzy nienawidzą robienia zakupów, szczególnie w soboty lub w godzinach tzw. "szczytu" i ze szczególnym uwzględnieniem zakupów spożywczych oraz ciuchów dla siebie. Nie znoszę kolejek, tłumów ludzi, ciągłego powtarzania "przepraszam" tym wszystkim ludziom, co uwielbiają sterczeć na środku przejścia ze swoimi koszykami. Wszyscy się pchają, spieszą, marudzą. Jestem zdecydowaną zwolenniczką zakupów w nocy albo w internecie :)

U Zołzy w Wielkim Świecie trafiłam na posta, w którym napisała cyt.: "coś takiego jak "małe zakupy", w praktyce nie istnieje. ;) Zawsze wyskoczą jakieś chrześcijańskie produkty niezbędne w każdym domostwie, których w moim akurat zabrakło, i tak się składa, że są potrzebne na już. ;) Wychodzę zatem z marketu obładowana jak wielbłąd". Uświadomiłam sobie tym samym, że mimo całej mojej niechęci do chodzenia do sklepów, to mam ten sam objaw co Zołza.

Nie zdarzyło mi się chyba jeszcze wyjść ze sklepu tylko z tym, po co przyszłam, no chyba, że mąż zawinie mi kartę kredytową i mam tylko trochę drobnych w kieszeni :) Ponoć jak chcesz oszczędzić to trzeba na zakupy chodzić z listą i kupować tylko to, co jest na niej zapisane. Nie ma szans!!! skoro już na wejściu do sklepu widzę coś czego zdecydowanie brakuje w domu (i na liście oczywiście). Dobry powód do kupienia czegoś dodatkowego zawsze się znajdzie. Jak nie skusi Cię atrakcyjna cena, to promocja w stylu kup 3 zapłać za 2 etc.

Stwierdzam więc, że w mojej praktyce coś takiego jak "małe zakupy" także nie istnieje.

Kolejna prawda o zakupach - jak jesteś świeżo po wypłacie to nic Ci się nie podoba, niczego nie potrzebujesz itd. Jak nie masz kasy to nagle podoba Ci się wszystko i wiele rzeczy by się przydało. Już nie raz to przerabiałam.

Kolejny fakt o zakupach - im dłużej na coś patrzysz, czymś się interesujesz tym zwiększa się prawdopodobieństwo, że tego nie kupisz, a następnie pożałujesz. Zdarzało mi się to wiele razy. Upatruję sobie coś, idę dalej, ale nogi same wracają do tej rzeczy. Oglądam, myślę, odkładam. Znowu wracam, ponownie analizuję, przymierzam, no pasuje, już prawie wkładam do koszyka, ale jednak nie. Odkładam. Wracam do domu i zaczynam marudzenie: "mogłam to kupić", "przydałoby mi się coś takiego, bo...", "kurde znowu pożałowałam kasy" itd. 

Ostatnio jednak coraz rzadziej ten problem u mnie występuje jak na zakupach towarzyszy mi mąż. Mając w perspektywie moje marudzenie, kiedy widzi jak zaglądam i oglądam mówi: "Kup, bo przyjdziesz do domu i będziesz żałować". Staram się zawsze słuchać męża :)

Następna prawda o zakupach - idziesz po spodnie, przynosisz buty. Zdarzały się i takie sytuacje. Moja mamusia śmieje się, że mam więcej par butów niż gaci. Może to i prawda, nie liczyłam ani jednych ani drugich :D

Całkiem nieźle jak na kogoś, kto zakupów nie lubi. Niestety "nielubiejstwo" to jedno, a konieczność to drugie. Przeraża mnie jeszcze tylko fakt, że moje dziecko niedługo wyrośnie i podobna sytuacja jak z obrazka poniżej zapewne będzie dotyczyła i mojej osoby :)))

No to miłych zakupów :)